تشخیص سرطان ریه با کرم لوله ای - وبلاگ ساعت مچی

به گزارش وبلاگ ساعت مچی، محققان با بهره گرفتن از حس بویایی کرم های لوله ای ابزاری برای تشخیص سرطان ریه ساختند.

به گزارش وبلاگ ساعت مچی و به نقل از فیز، سگ ها می توانند از حس بویایی خارق العاده خود برای استشمام انواع سرطان در تنفس، خون و ادرار انسان استفاده کنند. به طور مشابه ارگانیسمی بسیار ساده تر به نام کرم الگانس در آزمایشگاه توانست با دنبال کردن یک راستا بو، راه خود را به سمت سلول های سرطانی پیدا کند و اکنون دانشمندان از دستگاهی خبر می دهند که در آن از کرم های ریز برای تشخیص سلول های سرطانی در ریه استفاده می شود. این دستگاه که کرم روی تراشه (worm-on-a-chip) نام دارد می تواند روزی به پزشکان در تشخیص سرطان در مراحل اولیه به صورت غیرتهاجمی کمک کند.

محققان نتایج تحقیق خود را روز گذشته در نشست بهاری انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه کردند.

به گفته ناری جانگ (Nari Jang) که به ارائه این تحقیق در نشست پرداخت، تشخیص زودهنگام سرطان برای درمان موثر آن ضروری است. بنابراین، روش های غربالگری سرطان باید سریع، آسان، مقرون به صرفه و غیرتهاجمی باشند. در حال حاضر، پزشکان سرطان ریه را با تصویربرداری یا نمونه برداری تشخیص می دهند، اما این روش ها اغلب قادر به تشخیص تومورها در مراحل اولیه نیستند. اگرچه سگ ها را می توان برای بو کشیدن سرطان در انسان آموزش داد، اما نگهداری از آن ها در آزمایشگاه امکان پذیر نیست. بنابراین جانگ و شین سیک چوی (Shin Sik Choi) محقق اصلی پروژه، تصمیم گرفتند از کرم های لوله ای (Nematode) استفاده کنند. این کرم ها که حدود یک میلی متر طول دارند، به راحتی در آزمایشگاه رشد می کنند و حس بویایی فوق العاده ای دارند و با استفاده از آن ها می توان یک آزمایش تشخیصی غیر تهاجمی برای سرطان ایجاد کرد.

چویی که در دانشگاه میونگجی (Myongji) در کره کار می کند، می گوید: سلول های سرطانی ریه، نسبت به سلول های طبیعی مجموعه متفاوتی از مولکول های بو منتشر می کنند. به خوبی می دانیم که کرم لوله ای به بوهای خاصی جذب و از بوهای دیگری فرار می کند و بنابراین این ایده به فکر ما رسید که از آن برای تشخیص سرطان ریه استفاده کنیم. محققان کرم های لوله ای را در ظرف آزمایش قرار داده و چندین قطره از ادرار انسان به آن اضافه کردند. آن ها شاهد حرکت کرم ها به سمت نمونه های بیماران سرطانی بودند.

جانگ و چوی می خواستند یک وسیله دقیق، با استفاده آسان برای انجام این آزمایش بسازند. بنابراین تراشه ای از الاستومر پلی دی متیل سیلوکسان (polydimethylsiloxane) ساختند که در دو سر آن یک محفظه کوچک قرار داشت که از طریق کانال هایی به یک محفظه مرکزی متصل می شدند. محققان تراشه را روی یک صفحه آگار قرار دادند. در یک سمت تراشه، یک قطره از محیط کشت سلول های سرطان ریه و در سمت دیگر، فیبروبلاست های طبیعی ریه را اضافه کردند. آنها کرم ها را در محفظه مرکزی قرار دادند و پس از یک ساعت مشاهده کردند که تعداد کرم هایی که به سمت محیط سرطانی رفته اند از کرم هایی که به سمت محیط سالم رفته اند بیشتر است. در حالی که کرم هایی که دارای یک ژن گیرنده بو جهش یافته به نام odr-3 بودند، از چنین رویه ای پیروی نکردند.

بر اساس این آزمایش ها، محققان تخمین زدند که این دستگاه حدود 70 درصد در تشخیص سلول های سرطانی در محیط های کشت سلولی رقیق شده، موثر واقع می شود. آن ها امیدوارند با استفاده از کرم هایی که قبلاً در معرض محیط سلول های سرطانی قرار گرفته اند و بنابراین حافظه ای از مولکول های بوی سلول های سرطانی دارند، بتوان دقت و حساسیت این روش را افزایش داد. محققان قصد دارند پس از بهینه سازی این روش برای تشخیص سلول های کشت شده سرطان ریه، آن را در ادرار، بزاق یا حتی تنفس آزمایش کنند.

در مطالعه ای دیگر محققان مولکول های خاصی که باعث جذب کرم الگانس به سلول های سرطانی ریه می شود را یافتند. یکی از آن ها یک ترکیب آلی فرار به نام 2ethyl-1-hexanol بود که دارای رایحه ای گلی است. جانگ می گوید: ما نمی دانیم چرا کرم الگانس جذب بافت های سرطان ریه می شود، اما حدس می زنیم که این رایحه ها شبیه به رایحه غذاهای مورد علاقه آن ها است.